viernes, 14 de septiembre de 2012

Nosce Et Ipsum

Que nuestro interior esta tan cerca de nosotros como queramos pocos lo entienden. Que nuestro interior es como somos y que condiciona nuestro exterior pocos lo quieren aceptar. Cada vez que vivo más macrobióticamente, cada vez que trabajo más, que soy más consciente, libre y feliz, siento que soy yo, tal y como soy. Nosce et ipsum o conocete a ti mismo, es encontar la felicidad y libertad que tanto mencionaba George Oshawa. La felicidad y la libertad están en nosotros mismos, enterder el orden del universo está tan cerca como lejos de nosotros mismos, tanto como queramos. Paracelso definia asi el conocerse asi mismo " Contemplar en el astro del pequeño mundo ( uno mismo ) el astro del gran mundo. Algunos lo llaman iluminación pero yo no lo identificado asi, yo lo identifico como una calma llena de aceptación, sentimiento de libertad eta disfrute de cada momento. Otros lo definian asi " Aquel que ha franqueado el um bral del templo que lleva este nosce et ipsum se encuentra en la luz de la naturaleza, ve con el ojo interior del alma y aprende a separar lo verdadero de lo falso"

Gauzak gertatzeko gertatzen utzi behar diegu

Abuztuan 3 egun hartu genituen atseden hartzeko eta Asturiseko landetxe batetara joan ginen. Goiz batean, eguneroko nire errutinari ekin eta chi-kung praktikatzen negoela etxeko haurretako bat pasa zen. Txirrindan zioan eta ni zuhaitz bat bezala geldirik ikusi niduenean 5 urteko haurrak jakinminez horrela galdetu zidan: -Zer egiten duzu hor mugitu gabe? eta nik erantzun nion: -Idei baten zai nago. Eta haurrak patxada osoz erantzun zuen -A, ongi!- eta bere bidea jarraitu zuen. Bere gardentasunak eta naturaltasunak liluratu ninduen, haur horrek 60 urte izango balitu azaltzen hasiko beharko nioke zer zen egiten ari nintzena eta hala ere burutik jota nagoela esango luke, ETA GERO ESATEN DUTE ADINAK JAKITURIA EMATEN DUELA! Beno, goiz eder horretan, isiltasunean eta naturaz inguratuta gauza asko etorri zitzaizkidan burura praktikatzen nuen bitartean. Konturatu nintzen gauzak gertatzea ez dugula uzten, desiatzen ditugu baina, ez diegu ez denbora ez eta espazio nahiko ematen gertatzeko. Desiatzen ez ditugun gauzei aldiz denbora eta espazio larregi eskaintzen dizkiegu. Desiatzen ez duguna indartzen da inskonzientziaz egiten dugulako, desiatzen duguna berriz ez du forma hartzen horretarako konzientzia erabili behar dugulako, atentzioa, eta horrek esfortzua suposatzen du. Chi-kunarekin, meditazioaren, zaintza konpasiboarekin eta atentzio berezia eta konzientzia behar duten ekintzekin lortu dezakegu honetaz jabetzea eta aldatze, beraz, animatu zaitez horrelako gauzak frogatzen desiatzen dituzuen gauzak materializatzeko eta desiatzen ez dituzuenak desagertzeko ez bada, gutxitzeko behintzat. Besarkada bat Egoitz